Serce, kwiaty i kości są pozostałościami. Pozostają niescalone, zdezintegrowane – coś tu się rozpadło, rozłożyło, a może zostało częściowo pochłonięte, zjedzone. Świat zdaje się składać ze szczątków różnych procesów, które ręka artystki składa na nowo według własnych zasad, często odwracając, czy też drwiąc sobie z pierwotnych założeń i ludzkiej skłonności do porządkowania wedle wyznaczonych ściśle i śmiertelnie poważnie reguł. W obrazach Luki Woźniczko przeniesione na płótna wrażenie głębi … Czytaj dalej Luka Woźniczko „Serce, kwiaty i kości”