Mariola Przyjemska

ur. 1963 w Warszawie, jest artystką multimedialną, tworzącą prace malarskie, fotograficzne i filmowe. Ukończyła Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie. W 1988 obroniła dyplom w pracowni malarstwa Tadeusza Dominika oraz aneks z zakresu instalacji w pracowni Ryszarda Winiarskiego. Wystawa prezentująca prace dyplomowe miała miejsce tego samego roku w warszawskiej Galerii Dziekanka. Na początku swojej praktyki twórczej, w tak zwanym okresie mistycznym, Przyjemska koncentrowała się głównie na ekstatycznym, neo-ekspresjonistycznym malarstwie, choć jeszcze w trakcie studiów nie stroniła od performance oraz instalacji, w których wykorzystywała żywioł ognia. Okres mistyczny to zarówno czas poszukiwań środków wyrazu dla nieortodoksyjnej duchowości, jak i poszukiwania własnej tożsamości jako kobiety-artystki. Na utrzymanych w ograniczonej palecie barwnej, przywodzącej na myśl alchemiczne płomienie obrazach zobaczyć można zarówno cytaty z ikonografii antycznej, jak i chrześcijańskiej, nawiązania do malarstwa starych mistrzów, jak i przedwojennej i powojennej awangardy.

Na początku lat 90. pojawiają się w nich również odniesienia do architektury basenu Morza Śródziemnego oraz orientalnej będące wyrazem poszukiwań duchowych i kulturowych na przecięciach wpływów Orientu i Zachodu. Od około 1993 roku zainteresowania artystki ogniskują się na tkaninie użytkowej, a następnie na specyficznej jej odmianie jaką jest odzieżowa metka. Tworząc początkowo prace malarskie inkorporujące motywy metek, sięgnęła następnie śmiałym gestem po wielkoformatową fotografię, na których te niewielkie obiekty urastają do rozmiaru ulicznych banerów. Oprócz powiększenia, artystka ingerowała w ich wizerunki – pokazując rewers przypominający współczesne malarstwo abstrakcyjne, usuwając, bądź dodając litery, tworząc przy tym niejednoznaczne przekazy. W kolejnych dekadach swojej twórczości Przyjemska sięgała naprzemiennie po medium malarstwa oraz fotografii i sporadycznie filmu, zawsze nawiązując do istniejących już nurtów sztuki dawnej i współczesnej: konstruktywizmu, minimalizmu, pop-artu w takich cyklach, jak Różnica i powtórzenie, Obrazy greckie, Kosmetyki, Muzeum Sztuki Nowoczesnej w Warszawie, Warszawa w budowie, Jazy, Rondo ONZ, Victoria’s Secret, czy Sky Sawa. Przyjemska jest przy tym wytrwałą komentatorką transformacji ekonomicznej, społecznej i ustrojowej, która ma miejsce w Polsce od połowy lat 1980.