Struktury kliniczne sztuki – wykład Piotra Wesołowskiego

Wykład Piotra Wesołowskiego podejmie próbę charakterystyki mechanizmu wzajemnego warunkowania się sztuki i szaleństwa. Nawiązując do tekstu „Stan utracony – deliria pewnego sklejenia” z drugiego numeru „Empirii”, podda on weryfikacji funkcjonujące społecznie – jako mit, jako fantazja, jako program, jako przekleństwo –  założenie, że istnieje powinowactwo obu tych fenomenów. Jego celem będzie więc powiedzieć dyskursowi szaleństwa: sprawdzam, „pociągnąć go za język” na tyle, żeby ujawniła się logika jego sklejenia z praktyką artystyczną. Podczas wykładu Wesołowski zaprosi nas do kliniki sztuki, czy też może zaprosi sztukę do kliniki, aby przeczytać pozycje zajmowane względem procesu twórczego, dzieła sztuki i jego odbioru poprzez teorię czterech dyskursów Jacquesa Lacana, skończyć zaś z jej bękartem – schizoanalizą.

Piotr Wesołowski – doktorant filozofii w GSSR PAN, absolwent Wydziału „Artes Liberales” UW oraz Wydziału Malarstwa warszawskiej ASP. Redaktor Kwartalnika EMPIRIA oraz redaktor internetowego magazynu filozoficznego „Machina Myśli”. W swojej pracy badawczej zajmuje się filozoficznymi wymiarami baroku i rokoka, związkami malarstwa i filozofii oraz filozofią figuralną od Nietzschego do Deleuze’a. Pracę doktorską pisze o figurze Pierrota w kontekście malarstwa Antoine’a Watteau z perspektywy schizo-analitycznej.