Pokaz filmu „Krew poety” (1930) reż. Jean Cocteau

„Krew poety” została wyprodukowana za pieniądze arystokratycznego małżeństwa Marie Laure i Charles de Noailles, którzy zaproponowali Cocteau milion franków za nakręcenie… animacji. Wkrótce po zakończeniu produkcji zaczęły krążyć plotki, że film zawiera antychrześcijańskie wątki. Mając w pamięci wcześniejszy skandal, który dopiero co wywołał inny surrealistyczny film „Złoty wiek” (Luis Buñuel i Salvador Dalí), Noailles postanowił całkowicie wstrzymać nawet prywatne pokazy „Krwi poety”. Sprawiło to, że premiera została opóźniona o prawie dwa lata.

Chociaż „Krew poety” jest uważana za film surrealistyczny, to Cocteau pozostawał skłócony z tym środowiskiem. „Krew poety” została więc przyjęta bardzo zachowawczo. Surrealiści uznali film Cocteau za wtórny wobec „Złotego wieku” Buñuela. Krytyka naśladownictwa należała do najłagodniejszych, pojawiały się wręcz oskarżenia o „haniebne fałszerstwo”, a film był nazywany „dziełem totalnego plagiatu”. W kontrze tych oszczerstw Cocteau szczycił się i utrzymywał, że „Krew poety” miał obejrzeć sam Freud i poddać go psychoanalitycznej interpretacji. Nie sposób zweryfikować tego faktu w pismach Freuda, lecz można uznać tę historię za odegranie się na Bretonie i reszcie autorów, którzy przez lata nękali listami twórcę psychoanalizy, a w odpowiedzi spotykali się jedynie z zdawkową odmową bądź obojętnym niezrozumieniem.